Cisi bohaterowie są wśród nas, czyli o opiece

Mało kto wie, że M. zajmował się przez parę miesięcy sparaliżowanym od szyi w dół mężczyzną. Był jego jedynym opiekunem - dziennym i nocnym - opiekował się nim kompleksowo. Czego się nauczył przez ten czas? W poprzednim poście wspomniałam o osobach, które zajmują się opieką nad osobami chorymi. 

Sytuacja nr 1 

Drzwi otwiera uśmiechnięty młody człowiek. Od progu czuć świeżo przygotowany obiad. Mieszkanie wysprzątane. A w jednym z pokoi mama lokatora - poważnie i nieuleczalnie chora. Ale bez odleżyn, czysta, jednym słowem: zadbana. Chłopak nie narzeka - mówi, że chce skończyć szkołę. Są we dwójkę, mają tylko siebie.*

Sytuacja nr 2

Na co dzień urzędnik na kierowniczym stanowisku. Dla podwładnych konkretny, stanowczy, żeby nie powiedzieć: oschły. Dopiero po kilku tygodniach dowiadujemy się, że po pracy jedzie na drugi etat - zajmuje się schorowaną, "leżącą" teściową. Wykonuje przy niej wszystkie niezbędne czynności - wyręczając przy tym żonę, która ma na głowie jeszcze dom i dzieci. Ale wspólnie dają radę.*

Sytuacja nr 3

Z pozoru zwykła rodzina mieszkająca w bloku z wielkiej płyty. Tylko, że tata ma stwardnienie rozsiane i już nie potrafi sam chodzić. Syn jest niepełnosprawny umysłowo i ruchowo. Matka i córka wszystkim się zajmują. Cała czwórka nie traci pogody ducha - są pełni wiary i optymizmu. Jakoś muszą sobie przecież poradzić.*

Opiekujący się chorymi, przezwyciężający braki finansowe, fizyczny ból i psychiczne zmęczenie cisi bohaterowie są wśród nas. Dla nich - ode mnie i M. - szacunek. 

Św. Agnieszka Przemyślidka opiekująca się chorym, 1482


* - dane opisanych tu osób i zdarzeń zostały zmienione, by nie naruszyć niczyjej prywatności